Doktorzy Honoris Causa

Prof. Tadeusz Chmielniak urodził się 12 października 1941 r. w Czańcu. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Kątach wstąpił w r. 1959 na Politechnikę Śląską, na której studiował eksperymentalną specjalność "Energetyka Jądrowa", będącą unikalnym połączeniem wiedzy z dziedziny nauk technicznych i fizyki stosowanej. Dyplom magisterski w specjalności "Inżynieria i Energetyka Jądrowa" uzyskał w r. 1965 i w tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując stopień magistra nauk matematycznych w r. 1966.

Aleksander Vasilievicz Zinoviev urodził się 15 listopada 1939 r. w Moskwie. Po ukończeniu szkoły średniej podjął pracę zawodową w Centralnym Instytucie Naukowo - Badawczym Metalurgii Żelaza im. Bardina w Moskwie. W r. 1957 rozpoczął studia w Moskiewskim Instytucie Stali (późniejszy Moskiewski Instytut Stali i Stopów MISiS), które ukończył w r. 1962, uzyskując dyplom mgr inżyniera w specjalności przeróbka plastyczna metali. Po czym odbył tam studia doktoranckie i w r. 1965 obronił pracę doktorską z zakresu przeróbki plastycznej stali p.t.: "Kompleksowe badania sprężystego ugięcia walców i naprężeń stycznych podczas walcowania w klatce kwarto". Promotorem rozprawy był prof. dr hab. inż. Piotr I. Połuchin, członek Akademii Nauk Kazachstanu. W r. 1990 także w MISiS-ie uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego, po przedstawieniu rozprawy habilitacyjnej p.t. "Podwyższenie efektywności walcowania blach grubych i cienkich oraz taśm z metali nieżelaznych i ich stopów na podstawie badań teoretycznych i eksperymentalnych oraz wdrożenia technologicznych metod zarządzania jakością produkcji".

Tomasz Winnicki urodził się w 1934 r. we Lwowie, skąd po wojennej zawierusze wojennej z rodzicami dotarł w maju 1945 r. do Wrocławia. Studia chemiczne i późniejsza półwiekowa praca na Politechnice Wrocławskiej związały prawie całe jego życie naukowe z tą uczelnią, w której przeszedł kolejne szczeble awansów akademickich, pełniąc prawie wszystkie funkcje w administracji uczelni.
Studia z zakresu chemii polimerów ukończył w 1965 r. doktoratem, który dotyczył syntezy i własności wymieniaczy redoksowych. Równolegle pracował nad preparacją wymieniaczy jonowych i ich zastosowaniem w uzdatnianiu wody. Ta tematyka zdecydowała o przeniesieniu się, w ramach uczelni, na Wydział Inżynierii Sanitarnej, gdzie utworzył pracownię zastosowań polimerów w inżynierii środowiska.

Czesław Woźniak, profesor zwyczajny nauk matematycznych, kończy w bieżącym roku 76 lat. Głównym nurtem jego działalności naukowej jest analiza powiązań struktur matematycznych z problemami fizycznymi o znaczeniu inżynierskim.
Początek jego działalności naukowej przypada na okres zatrudnienia w Politechnice Śląskiej (lata 1956-1963), gdzie w 1961 roku uzyskuje stopień doktora nauk technicznych, a w 1962 roku doktora habilitowanego. Pracując na uczelni technicznej, utrzymywał ścisły kontakt naukowy ze środowiskiem matematycznym, istotną rolę odegrał tutaj profesor Stanisław Gołąb z Uniwersytetu Jagiellońskiego, autor znanej monografii z rachunku tensorowego. Propagowanie rachunku tensorowego w zagadnieniach mechaniki stało się wtedy punktem wyjścia działalności naukowej Czesława Woźniaka. Jego rozprawa habilitacyjna pt. Równania agregatowe teorii powłok cienkich, a następnie wydana w 1966 roku monografia Nieliniowa teoria powłok są dowodem tej działalności.

Olgierd C. Zienkiewicz urodził się 18 maja 1921 r. w Caterham (Anglia), jako syn Kazimierza Zienkiewicza i Edith V. Penny. Po kilku latach rodzice przeprowadzili się do Katowic, gdzie ojciec pracował jako sędzia okręgowy. Olgierd C. Zienkiewicz ukończył w Katowicach liceum (1939 r.). Wybuch II wojny światowej uniemożliwił mu podjęcie studiów w Polsce. Ponownie znalazł się w Wlk. Brytanii, gdzie skończył Imperial College (B. Sc.), Diploma Imperial College (Ph. D. - 1945 r.) i University of London (D. Sc.).

Valentin Nikolaevich Danchenko urodził się 29 maja 1936 r. w Zaporożu (Ukraina). Studia wyższe ukończył na Wydziale Technologicznym Dniepropietrowskiego Instytutu Metalurgicznego (obecnie Narodowa Metalurgiczna Akademia Ukrainy) w 1958 r., uzyskując dyplom magistra inżyniera metalurga o specjalności przeróbka plastyczna metali.
W latach 1958-1962 pracował na stanowisku inżyniera w Dniepropietrowskiej Hucie Stali na Wydziale Walcowni Rur bez Szwu. Zajmował się tam technologiami wytwarzania rur na gorąco i na zimno.

Jan Węglarz urodził się w 1947 r. w Poznaniu, gdzie ukończył z wyróżnieniem Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Adama Mickiewicza (kierunek - matematyka, 1969 r.) oraz Wydział Elektryczny Politechniki Poznańskiej (kierunek - automatyka, 1971 r.).
Od 1971 r. był zatrudniony w Instytucie Automatyki, następnie od 1989 r. w Instytucie Informatyki, Automatyki i Robotyki, a od 1990 r. - Instytucie Informatyki Politechniki Poznańskiej. Pracę doktorską, wykonaną pod kierunkiem prof. Zdzisława Bubnickiego, obronił w 1974 r., a stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1977 r.

Edward Stanisław Kempa urodził się w 1927 roku w Rudzie Śląskiej. Jest pierwszym historycznie absolwentem Wydziału Inżynierii Sanitarnej Politechniki Wrocławskiej (1954). Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1963 roku na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej w zakresie odwadniania i zgazowywania osadów ściekowych, a stopień doktora habilitowanego w 1976 roku na Wydziale Inżynierii Sanitarnej Politechniki Wrocławskiej w zakresie technologii wody, ścieków i odpadów. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1979 roku, a w roku 1986 tytuł profesora zwyczajnego.

Leopold Jeziorski urodził się 30 listopada 1931 roku w Jaworznie k. Wielunia. W latach 1948-1952 ukończył Technikum Mechaniczne w Jeleniej Górze, a w latach 1952-1957 odbył studia na Wydziale Metalurgicznym Politechniki Częstochowskiej, zakończone uzyskaniem tytułu magistra inżyniera metalurga o specjalności odlewnictwo. Bezpośrednio po studiach podjął pracę jako asystent w Katedrze Metaloznawstwa macierzystej Uczelni. W 1964 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych na Wydziale Mechanicznym-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. W 1974 roku ówczesna Rada Państwa nadała Leopoldowi Jeziorskiemu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego. Od 1989 roku pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego na Wydziale Inżynierii Procesowej, Materiałowej i Fizyki Stosowanej (wcześniej: Wydział Metalurgiczny) Politechniki Częstochowskiej.

Prof. zw. dr inż. Włodzimierz Juliusz Prosnak, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk, jest spadkobiercą i kontynuatorem najlepszych tradycji polskiej szkoły aerodynamiki. W swojej karierze zawodowej związany był z Politechniką Warszawską, Instytutem Podstawowych Problemów Techniki PAN oraz Instytutem Oceanografii PAN, gdzie prowadził bardzo aktywną działalność organizacyjną, naukową oraz dydaktyczną.